Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

6 γράμματα του Ρομπέρτο Μπολάνιο στον Χουάν Πάσκο*: Γράμμα πρώτο

(Μετάφρ.: Nathalie)

“Μπαρσελόνα η Τρελόγκα** — πρώτη Ιουλίου; Καταλονία. 1977”.

Με τον Μπρούνο γράψαμε στίχους, ποιήματα υπογεγραμμένα μεταξύ των δυο μας, και μιλήσαμε για τη δομή και το λόγο, για να διασκεδάσουμε. Ο δικός μας ποιητικός λόγος είναι στην πραγματικότητα να ετοιμάζουμε τα σακίδιά μας για την εποχή του σταφυλλιού, γαλλικός Νότος, ή να ψάχνουμε το Μάριο και να μεθάμε οι τρεις μας συν τρεις ωραίες συντρόφισσες σε κάποια παραλία. Απομεινάρια του Υπορεαλισμού***: η γενιά της Διασποράς. Απελευθέρωση, ναι, απελευθέρωση από όλα, από την ίδια τη μνήμη που μας κατέχει (Βισέντε dixit) και από τρέιλερ γεμάτα μανιφέστα και όργια...
Ποίηση- Σύσπαση. Ποίηση- Σαύρα. Ποίηση Βλέφαρο Τρελού. Η ελευθερία μαχαιρωμένη σε ένα φθηνό σινεμά και να ξαναγεννιέται σε ένα φθηνό σινεμά & όλοι ξαφνικά να δεχόμαστε εισβολή από μια παράξενη μυρωδιά & κοπέλες να χειροκροτούν (ΝΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ) στη δική μας γέρικη και βρωμιάρα καρδιά εγγενών χαμένων όπως έλεγε το γέρικο και βρωμιάρικο πτώμα του Νιλ Κάσαντι...
Αρχικά θα σαπίσει η πρόζα μου. Τα λυπημένα διηγήματά μου. Μετά θα σαπίσει το θέατρό μου (έχω ανακαλύψει πως ΟΛΟ μου το θέατρο το έχω πραγματοποιήσει προκειμένου ο Μάριο να κάνει τον πρώτο ρόλο, προκειμένου αυτός να κάνει το δικό μου ρόλο, να πρωταγωνιστήσει τα όνειρά μου, όμορφο ε;) Μετά ΕΓΩΟΙΔΙΟΣ, τούτος ο φίλος ο λίγο έξυπνος. Μετά η ποίησή μου. Μετά θα αναστηθώ στο στήθος ενός ΑΤΙΑ. Μετά θα με ξυπνήσει μια κοπέλα και θα πει πως μιλούσα κοιμισμένος, & θα πεί αγάπη & εγώ θα πω τι είπα & αυτή θα πεί δεν πειράζει κοιμίσου λίγο ακόμα. Μετά ένα ξέφρενο ροκ με τον τραβεστί Αϊνστάιν.
Η ζωή είναι το δικό μας τραγούδι στο κλάσμα του χρόνου που μας λαχαίνει...
Χουάν, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΡΓΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΤΡΕΛΟΥΣ ΛΟΥΜΠΕΝ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΡΕΛΑ ΟΡΓΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ. "Σκίσε τα βιβλία πριν αυτά σκίσουν την ψυχή σου": αντιφατική αλήθεια, που μπορεί να ταιριάξει στο λόγο του 
Γκαίρινγκ και το λόγο του Τσε` σα να λέμε: τρέψου σε φυγή, περιστέρι κουκουρουκουκού****...
Μια αγκαλιά,
Ρ.

* Juan Pascoe: Τυπογράφος και ιδρυτής του εκδοτικού οίκου ονόματι Taller Martín Pescador (Το εργαστήρι της Αλκυόνας), όνομα το οποίο υπήρξε πρόταση του Ρομπέρτο Μπολάνιο. Σε αυτόν τον οίκο εξέδωσαν τα ποιήματά τους πολλοί νέοι καλλιτέχνες της "Γενιάς χωρίς όνομα" του Μεξικού, ενώ ο Μπολάνιο εξέδωσε εκεί την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Reinventar el amor y otros poemas  (μεταφρασμένα ποιήματα από αυτή τη συλλογή εδώ, εδώ και εδώ).
** Στο πρωτότυπο: Barcelona La Loca, λογοπαίγνιο του συγγραφέα με τη Juana La Loca (Ιωάννα Α΄ της Καστίλης).
*** Καλλιτεχνικό κίνημα που ίδρυσαν είκοσι νέοι ποιητές το 1975 στο Μεξικό. Ανάμεσά τους ο Ρομπέρτο Μπολάνιο, ο Μάριο Σαντιάγο Παπασκιάρο, το Χοσέ Βισέντε Ανάγια, το Ρουμπέν Μεδίνα και τον Χοσέ Ρόσας Ριμπέιρο. Το μανιφέστο τους μεταφρασμένο εδώ.
**** Πιθανή αναφορά στο κλασικό μεξικανικό κομμάτι Cucurrucucú paloma.


Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου