(μετάφρ.: nathalie)
Ένας αναστεναγμός δεν είναι τίποτα,
Όπως ούτε είναι τίποτα
Ο άνεμος ανάμεσα στις λεύκες,
Η καταχνιά πάνω στη θάλασσα
Ή τούτη η παρόρμηση που οδηγεί
Ένα σώμα προς ένα άλλο σώμα.
Η πίστη μου τίποτα, η φλόγα μου,
Ούτε αυτή η σκοτεινή ζωή που τη φέρει`
Ο παλμός της ή η κάψα της
Δεν είναι παρά ένας αναστεναγμός,
Θλιμμένος ή χαρωπός αέρας
Με τον άνεμο που δραπετεύει.
Σκιά, αν εσύ το ξέρεις, πες μου`
Άσε το ενδόμυχο να κυλήσει
Ελεύθερο πάνω στην αόρατη όχθη του,
Θυμίσου τον άνθρωπο που αναστενάζει
Πριν το φως ξαγρυπνήσει για το θάνατό του,
Αυτός επίσης να γενεί παλμός αέρα,
Αναστεναγμός ανάμεσα στα ισχυρά σου χέρια.
En Invocaciones (1934-1935),
Δεν είναι τίποτα, ένας αναστεναγμός είναι
Αλλά κανείς ποτέ δεν χόρτασε τούτο το τίποτα
Μήτε κανείς ήξερε ποτέ από τι ψηλό βράχο γεννιέται.
Ούτε μπορείς εσύ να το ξέρεις, εσύ που είσαι
Αλλά κανείς ποτέ δεν χόρτασε τούτο το τίποτα
Μήτε κανείς ήξερε ποτέ από τι ψηλό βράχο γεννιέται.
Ούτε μπορείς εσύ να το ξέρεις, εσύ που είσαι
Ο διακαής μας πόθος, η αγάπη μας,
Η οδύνη μας ως ανθρώπων
Λέξη που φτιάχνουμε
Σε ώρες μοναχικού πόνου.
Όπως ούτε είναι τίποτα
Ο άνεμος ανάμεσα στις λεύκες,
Η καταχνιά πάνω στη θάλασσα
Ή τούτη η παρόρμηση που οδηγεί
Ένα σώμα προς ένα άλλο σώμα.
Η πίστη μου τίποτα, η φλόγα μου,
Ούτε αυτή η σκοτεινή ζωή που τη φέρει`
Ο παλμός της ή η κάψα της
Δεν είναι παρά ένας αναστεναγμός,
Θλιμμένος ή χαρωπός αέρας
Με τον άνεμο που δραπετεύει.
Σκιά, αν εσύ το ξέρεις, πες μου`
Άσε το ενδόμυχο να κυλήσει
Ελεύθερο πάνω στην αόρατη όχθη του,
Θυμίσου τον άνθρωπο που αναστενάζει
Πριν το φως ξαγρυπνήσει για το θάνατό του,
Αυτός επίσης να γενεί παλμός αέρα,
Αναστεναγμός ανάμεσα στα ισχυρά σου χέρια.
En Invocaciones (1934-1935),
La realidad y el deseo, 1924-1962,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου